Stilte voor de schrijver op deze zondagochtend
als het daglicht aan zijn deur klopt,
tastend aan de zoetheid van de nieuwe dag,
die dansend als een adembenemende schoonheid
naar binnen glijdt.
Voorzichtig plukt de schrijver aan de lichtdraadjes
die tussen de spleten van zijn bewustzijn sijpelen,
onderweg krijgt de zon haar grip op de aarde
en verdwijnen schaduwen in een poel van egaal licht,
Voorzichtig plukt de schrijver aan de lichtdraadjes
die tussen de spleten van zijn bewustzijn sijpelen,
onderweg krijgt de zon haar grip op de aarde
en verdwijnen schaduwen in een poel van egaal licht,
langzaam, maar voldaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten